24 tygodnie

Reżyser filmu starała się pokazać całe spektrum problemów związanych z podjęciem decyzji o aborcji.

Bohaterką filmu jest kobieta sukcesu (Astrid). Jest ona komikiem, gwiazdą telewizji. Rozbawia co wieczór rzesze ludzi. Jest ona też spełnioną matką i zakochaną kobietą. Poznajemy ją w sytuacji, gdy ze swoim partnerem Markusem spodziewają się drugiego dziecka. Nasza bohaterka nie przerywa pracy. Występuje z dużym brzuchem, śmiejąc się z sytuacji, w której jest. Dzięki temu zdobywa jeszcze większą popularność. Jednak na jednym z badań lekarz stwierdza, że dziecko urodzi się z zespołem Downa i poważną wadą serca. Jednakże przyszli rodzice decydują się, że wychowają dziecko i będą je kochać takie jakie się urodzi. Zaczynają przyswajać swoją córkę, że brat będzie chory. Chodzą nawet na zajęcia z dziećmi chorymi na zespół Downa. Astrid z każdym dniem zaczyna wątpić. Bycie osobą publiczną bardzo jej w tym przeszkadza. Decyzja o ewentualnej aborcji zostanie oceniona przez społeczeństwo. Tytułowy 24 tydzień ciąży staje się dla Astrid kluczowym.

Bohaterka filmu została ukazana z wielu perspektyw. Jednocześnie reżyser filmu opisała cały świat wokół głównej postaci, nie skupiając się na niej za długo. Pokazała za to Markusa, jako przykład, co w takiej sytuacji może zrobić mężczyzna. Poruszona zostaje kwestia religii. Córka nie rozumie, dlaczego rodzice są zatroskani i smutni, a do tego nagle pojawia się babcia, która do tej pory mieszkała osobno. Dzięki mamie Astrid, pokazana jest różnica w podejściu do tematu aborcji ze względu na pokolenia.

Film pomimo delikatnego nakreślenia problemu zawiera kilka ostrych scen, które rozgrywają się w szpitalu. Są one bardzo potrzebne do pokazania problemu w sposób właściwy. Film pokazuje również, na co może liczyć lub czego spodziewać się kobieta. Z jakimi wątpliwościami się zmaga. Pokazane jest, jak wygląda wsparcie państwa niemieckiego w temacie. Dobrą rzeczą było by, gdyby został obejrzany przez jak największą widownie w Polsce. Może wpłynąłby na ostudzenie emocji, gdyż pokazuje nam jak ważna jest rozmowa i przedstawienie swoich argumentów przez obie strony.

Tak naprawdę film w swoim ukrytym aspekcie jest o tym, że nikt nie ma racji i nie ma złotego środka na wyjście z sytuacji, w której znaleźli się Astrid i Markus. Decyzja należy do kobiety przy wsparciu życiowego partnera.