Czas wojny

Możemy w nim zobaczyć między innymi Toma Hiddlestona, oraz Benedicta Cumberbatcha.

Akcja zaczyna się niewinnie, przed wojną, na angielskiej prowincji. Biedny wieśniak kupuje zbyt drogiego konia, któremu syn nadaje imię Joey. Jeremy Irvine w roli Alberta, syna farmera, walczy z twardą i kamienistą ziemią, aby wyhodować wystarczającą ilość plonów. Od tego zależy ich zdolność do opłaty czynszu właścicielowi. Joey niestety opuszcza gospodarstwo, i wyrusza na nowo wybuchłą wojnę, odkupiony przez kawalerzystów.

Na froncie zachodnim brawurowa szarża brytyjskiej jazdy załamuje się, a koń Joey jest jednym z niewielu ocalałych istot żywych po masakrze, i trafia w ręce niemieckie. Tam zostaje zaprzęgnięty do ciągnięcia karetki, razem z innym ocalałym koniem. Jako jednostka piechoty, Niemcy nie mają innego zastosowania dla konia. Nowy nabytek zostaje szybko spożytkowany przez dwójkę niemieckich braci, którzy wykorzystują szybkość Joeya aby zdezerterować. Ucieczka nie trwa zbyt długo, i kończy się na lokalnej farmie, gdzie młodzi Niemcy muszą stawić czoła przełożonym. Wyrok za dezercję jest oczywisty, rozstrzelanie. A o koniach zapomniano.

Szkapiny zostają przygarnięte z wielką radością przez młodą Emily, dziewczynkę z farmy, która mieszka tam z dziadkiem. Dba o oba rumaki, pielęgnuje je i szkoli, pomimo ciężkich czasów. Niemcy rekwirują wszystko, co może wspomóc ich wysiłek wojenny, więc Emily musi trzymać swoje rumaki w tajemnicy. Wybierając się na przejażdżkę natrafia na jednostkę niemieckiej artylerii, która natychmiast rekwiruje oba wierzchowce. Cel dla nich został jasno określony: „Będą ciągnąć armaty, aż zdechną!”.

Joey w rękach niemieckich słabnie, zaś jego czworonożny towarzysz nie wytrzymuje morderczej pracy ciągnięcia dział na wzgórze, i zostaje dobity. Po drugiej stronie frontu młody Albert z angielskiej farmy trafia do piechoty, gdzie walczy w wyniszczającej wojnie okopowej, i zostaje oślepiony gazem musztardowym.

Kulminacyjnym momentem filmu jest ofensywa pod Sommą, gdzie po raz pierwszy pojawiła się broń pancerna. Angielskie czołgi wywołują panikę w szeregach państw Osi. W chaosie Joey wpada w panikę, i wybiega na ziemię niczyją, gdzie wpada na kolejne słupy drutu kolczastego. Na pomoc rusza mu dwójka żołnierzy, niestety w mundurach odmiennych stron. Rzut monetą decyduje, aby Joey trafił na stronę angielską. Oddelegowany na zaplecze frontu jest bezpański, ale nie jeden z oficerów ma chrapkę na konia, których zaczyna brakować.

Oślepiony Albert rozpoznaje jednak Joey’a, i film zmierza tu do happy endu, kiedy dawni przyjaciele spotykają się ponownie.

Film całościowo prezentuje się bardzo dobrze. Scenografia i stroje sprawiają wrażenie autentycznych, dobrze dobrani aktorzy spisują się w swoich rolach. Film przedstawia bardzo dobre efekty specjalne i udźwiękowienie, jak to film Spielberga. Ograniczana na siłę jest jednak brutalność filmu, w scenach, kiedy ktoś ma umrzeć, kamera często się odwraca, lub kadr zostaje nagle przesłonięty. Mimo tego film ma brutalny wydźwięk, i przedstawia dobitnie horror wojny okopowej z obu stron konfliktu.

Film zdecydowanie warty obejrzenia, historia konia Joey’a może zmiękczyć nie jedno serce, zaś zaskakujące zwroty fabuły, kiedy Joey przechodzi z rąk do rąk utrzymują nas mocno w napięciu.