Gran Torino

Po co robić film o kimś takim? Otóż sam Eastwood tak stworzył swoją postać, że jej wady są jej zaletami. To, jak Walt reaguje na społeczne niezadowolenie z jego osoby przyprawia nas o śmiech. W ten sposób wzbudzana jest w widzu sympatia do głównej postaci. Nawet rasizm, który wylewa się z jego ust jest zabawny. Potrafi on powiedzieć Azjatom na ich imprezie „czego się gapicie, pierdolone żółtki”, a był on jedynym białym gościem. Kowalski zawsze mówi to, co myśli i nie skrywa swoich uczuć.

Przez swój trudny charakter Walt nie może znaleźć wspólnego języka ze swoimi synami, co wpływa na kiepski kontakt z wnukami. Wina nie leży tylko po stronie Kowalskiego. Jego bliscy zacierają ręce na jego starego, wartościowego i zadbanego Forda Gran Torino. To powoduje wiele waśni w rodzinie. Kowalski przepracował pięćdziesiąt lat w fabryce Forda i nie może wybaczyć, że jego syn kupił, zdaniem Walta, japońskie gówno – Toyotę.

Akcja filmu toczy się wokół wspomnianego wcześniej Forda Gran Torino. Żółtoskóry sąsiad Walta za namową lokalnego gangu próbuje go ukraść. Nie udaje mu się, a Thao wpada przez to w kłopoty. Pomaga mu wyjść z nich Kowalski. Dzięki czemu społeczność żółtoskórych Hmongów, zamieszkująca koło Walta, zaczęła go traktować go jak bohatera. W ramach zadośćuczynienia Hmongowie nakazują Thao pracę u Walta. Co Kowalskiemu oczywiście się nie podoba. Jednak zauważa on w Thao potencjał do bycia dobrym człowiekiem. W ten sposób Walt staje się dla chłopca jak ojciec i mentor. Chroni go przed popadnięciem w tarapaty.

Dodatkowo siostra Thao, Sue odkrywa w Walcie dobrego człowieka kryjącego się pod twardą skorupą. Ma ona wyczucie i pełni rolę łączniczki międzypokoleniowej. Film jest też opowieścią o życiu i śmierci. Mamy tu do czynienia z potyczką słowną między Polakiem, a młodym księdzem, który stara się go namówić do spowiedzi. Jest to uczta dla ucha. Z jednej strony inteligentny i oczytany ksiądz. Z drugiej oczytany, doświadczony i schorowany starzec. Kto wygra?

Film porusza problem młodocianych gangów. Z tymże Clint nie czyta gangsterom wierszy jak Michelle Pfeiffer w „Gangstas Paradise” tylko spuszcza im lanie i to tęgie. Dochodzi do wojny. Niestety finał historii jest smutny, gdyż dochodzi do tragedii. Ale to musicie sami zobaczyć. Film jest godny polecenia.